Maakt u zich zorgen of uw werkdruk is op te lossen zonder dat u ziek wordt of uitvalt met burnout klachten? Hoe herkent u eigenlijk klachten van overspanning? Wat kunt u doen om het op te lossen?
In deze post met een leestijd van 2 minuten, geef ik een voorbeeld uit de praktijk. Van een manager, die vriendelijk als hij was, steeds meer werk aantrok, harder werkte, meer vragen kreeg waar hij geen ‘nee’ tegen kon zeggen.
Werkdruk of werkstress
Hij had een hele plezierige stem aan de telefoon. Zo’n stem van: ‘Ik neem je mee naar het land zonder zorgen’. Met die plezierige, rustgevende stem maakte hij een afspraak voor Priorities executive coaching on the job. Bij deze kickstart coaching van een of twee dagen, direct achter het eigen bureau gaan we samen direct werk reduceren, zodat mensen (weer) hoge targets kunnen halen. Aan zijn stem hoorde ik niets dat wees op werkdruk of werkstress.
We gingen aan de slag. Nu ik hem zag, kon ik aan die rustige stem toevoegen, een hele rustige houding. U weet wel, zo’n plezierige vent, die alleen al door een kamer binnen te komen met zijn hele voorkomen vertrouwen oproept.
Het enige was dat ik hem soms van kleur zag verschieten. Was je kleurenblind zou je helemaal niets merken van werkdruk. Dan zou dat verschieten van kleur en die werkdruk voor je verborgen blijven.
Gigantische werkdruk
De werkdruk was gigantisch. Dat zag ik ook wel, samen achter zijn bureau. Om daar direct een lijn in aan te brengen om werk te reduceren en stress direct te verlagen, was de dobber. Wat kon anders, minder, later, door iemand anders? Wat kon afvallen, anders georganiseerd, minder snel, bij elkaar gevoegd? Hoe kon het effectiever, efficiënter? Hoe kon hij veel minder uren maken en de targets halen, die extreem hoog waren op deze afdeling. En daar verschoot hij weer van kleur.
Het was teveel geweest
Tot ik het doorhad: het kon allemaal niet. Wat we ook zouden vinden aan oplossingen, het was niet de oplossing voor het echte onderliggende, verborgen gebleven probleem. Het was gewoon teveel geweest.
Deze man was zwaar overwerkt en je zag het niet aan hem. Ik stuurde het gesprek daarheen en vroeg: ‘Kun jij je ook voorstellen dat je je eigenlijk ziek voelt? Kun jij je voorstellen dat je eigenlijk ziek van de stress bent?’
En toen antwoordde hij: ‘Ja, maar wat moet ik dan doen. Moet ik mijn auto tegen de boom parkeren?’
Ik kan u zeggen dat ik toen van kleur verschoot, toen tot me doordrong wat hij me duidelijk maakte op dat moment. Het was geen werkdruk of stress, het was wanhoop dat hij aankaartte.
Met zijn rustige, vriendelijke manier had hij het ook aangekaart bij zijn leidinggevende. Wellicht was het beter geweest als hij daarbij met zijn grote vuist op tafel had geslagen. Maar wat voor de één de gewoonste zaak van de wereld is, is ondenkbaar voor de ander. Deze rustige en vriendelijke man kon geen grens trekken voor zichzelf en mede daardoor kon er geen oplossing komen. Zijn direct leidinggevende kon niet zien hoe hoog de werkdruk en stress was opgelopen, omdat de man er zo schijnbaar rustig onder bleef.
Nog meer werk aantrekken
Dus was hij gewoon doorgegaan. Met die rustige stem en dito houding, met die rustige vriendelijkheid, waardoor hij nog meer klanten aantrok, nog meer vragen naar zich toetrok van bestaande klanten, nog harder werkte, nog meer vragen die hij niet kon pareren en niet meer kon doen. En het enige wat je merkte, was de kleur.
Bespreekbaar maken dat het teveel is
We hadden het te pakken, de angel. We waren een eind en nu de rest nog. We hebben besproken hoe hij bespreekbaar moest maken dat het teveel was en het beste vervolgtraject voor hem besproken. Als hij het niet had gedaan, had ik het voor hem met zijn leidinggevende moeten aankaarten, maar hij koos ervoor om het zelf ter sprake te brengen.
Zo was hij naast rustig en vriendelijk nu ook moedig. Een ander moeten vertellen dat het niet meer lukt, is pittig. Je wilt immers niets dan goed nieuws brengen. Je wilt kunnen vertellen dat je resultaten boven verwachting zijn.
Die grote stap heeft hij kunnen zetten na ons gesprek tijdens de coaching on the job. Vanaf de zijlijn ben ik hem blijven begeleiden.
Ingeschakeld door de werkgever om effectief te werken
Door zijn werkgever werd ik ingeschakeld om hem te ondersteunen in effectiever en efficiënter werken.
Mensen kunnen veel bereiken in het Priorities at Work Programme als je er tijdig bij bent. En soms kun je helaas niet anders dan tijdelijk een stap terug doen. Dan is het zaak eerst te herstellen van te hoge werkdruk. Daarna maak je weer een vliegende start.
Reageren op stress: ieders individuele wijze
Wat ik graag wil meegeven is het volgende. Ieder heeft zijn eigen manier om op stress te reageren. We merken vaak de mensen die onder stress de stress van zich afpraten, die aangeven waar ze last van hebben en zo de ander inschakelen om een oplossing voor het probleem te vinden.
We merken vaak ook de mensen op die heel druk kunnen worden, waardoor je gemakkelijk ziet dat sprake is van stress. Mensen die druk gaan praten, druk gaan doen en steeds sneller cirkeltjes gaan rennen.
Maar hoed u voor de mensen die doodkalm worden onder druk. Aan wie u niets kunt zien of kunt merken. Die de stress naar binnen laten slaan en door buffelen op die Amazone. De mensen van wie u denkt: ‘Daar kan nog wel een schepje bovenop. Die kan alles aan’.
Work hard. Live balanced. Sandra Kruijt
